Een week onderweg!

Zo’n anderhalve maand later dan gepland was het eindelijk zo ver; ons vertrek! Ik had het graag allemaal iets rustiger willen voorbereiden, nog langs veel meer mensen willen gaan om gedag te zeggen, wat meer rust in mijn hoofd willen hebben en de bende bij mijn ouders wat netter hebben achtergelaten… Maar na alle vertraging die we al hadden was het écht tijd om te gaan, dus geen gezeur en hopsakee op pad!

Flink wat kilometers

De eerste dag ging boven verwachting goed en we hebben 700 km kunnen afleggen. We wilden zo snel mogelijk naar het mooie weer (want de camper is best klein om met zijn vieren binnen te zitten), maar we hadden geen idee hoe lang de kids het vol zouden houden om te rijden. Maar het viel alles mee! Esmee wilde graag naar Spanje – al heeft ze natuurlijk eigenlijk geen idee wat dat precies inhoudt – en vond het daarom prima om een lang stuk te rijden. En Noëlle neemt momenteel vooral een voorbeeld aan Esmee en vond het daarom ook wel prima. Overnachten op een parkeerplaats aan de Franse snelweg vond ik enigszins een spannend idee, maar ik was moe genoeg om nog best goed te kunnen slapen.

• 

• 

Een plekje gevonden voor het avondeten en om de kids even uit te laten

Avontuur langs de Franse snelweg

Dag twee ging overdag ook voortreffelijk. Met het avondeten stonden we ergens in Zuid Frankrijk. Het plan was om die avond Spanje al te bereiken, terwijl we daar in eerste instantie een dag of vier voor hadden uitgetrokken. Kort na vertrek die avond kregen we echter een lekke band op de Franse snelweg, ai! Ons Frans is niet zo best (lees: best beroerd) en het Engels van de Fransen is ook niet zo best (lees: nog beroerder), dus het was wel even een avontuur. Via het nummer dat ik volgens de ANWB moest bellen werd ik doorverwezen naar de praatpaal langs de weg. Michel vond er eentje een kilometer verderop, maar hij werd niet begrepen door degene aan de andere kant van de lijn. Uiteindelijk hebben we maar 112 gebeld en kwam, na flink lang wachten met de kids in het donker achter de vangrail, eindelijk de sleepdienst. Reservewiel eronder en zo snel mogelijk op zoek naar een slaapplek, want het was inmiddels al na elven en de kids waren nog steeds wakker. Esmee vond het retespannend allemaal, maar was echt superstoer. Noëlle snapte er allemaal niks van, was eerst even van de kaart toen ze wakker was geworden, maar vond het daarna allemaal wel gezellig haha. Via de Campercontact app vonden we een slaapplekje in Colombiers.

Hola España!

Dag drie stond in het teken van het vinden van een garage die ons van een nieuwe band kon voorzien. Op weg naar de derde garage reden we bij toeval langs een Fiat dealer (waarom had ik daar niet gewoon naar gegoogled?!) die ons goed heeft geholpen. Rond 15.30 uur zaten de nieuwe bandjes erop (meteen ook maar een andere band vervangen die er wat minder goed uitzag) en waren de kinderen wel toe aan wat slaap, dus zijn we alsnog richting Spanje gereden en hebben we een camping gepakt in Pineda de Mar, iets ten Noorden van Barcelona. Hier zijn we een dagje gebleven om even uit te rusten.

Langs de kust naar het Zuiden

Overdag is het weer echt heerlijk; Zonnig, weinig wind, comfortabel temperatuurtje. Ontbijten en avondeten doen we nog wel binnen in de bus, dan is het nog net wat te fris buiten. Langzaamaan willen we steeds wat meer zuidwaarts, maar aangezien het qua weer nu al prima te doen is hoeven we nu niet meer zoveel kilometers op een dag te maken. We kijken per dag hoe de kids (en wijzelf) zich voelen en hoe het onderweg gaat. We hebben drie nachten op een camping in l’Almadrava gestaan (regio Tarragona), waar buiten het strand om niet echt iets te doen was, en twee nachten in Peñiscola, een meer toeristisch plekje met een gezellige boulevard en een mooi kasteel. Momenteel zitten we in Benicassim, zo’n 80 km ten noorden van Valencia.

• 

• 

• 

Bovenstaande foto’s zijn genomen in Peniscola, waar een mooi kasteel staat. De kids vonden het niet enorm boeiend, dus het betaalde gedeelte zijn we niet ingegaan.

En hoe voelt het nou?

Tja hoe zal ik het zeggen… Fantastisch, onwennig, ontspannen, spannend, chaotisch, relaxed, overweldigend en zo ongeveer alle andere emoties die je je maar kunt bedenken haha. We doen nog maar wat en we moeten met veel dingen onze draai nog vinden. Anderzijds gaat het gewoon echt heel goed, vooral met Esmee (op af en toe wat peuterpuber drama na, maar dat was in Nederland ook zo). Noëlle is nog flink verkouden en soms wat uit haar hum. Met een peuter en een dreumes heeft de bus (en wij soms…) wel wat te lijden, met name tijdens het eten. Het is stiekem toch best pijnlijk om je met bloed, zweet en tranen zelfgebouwde huisje besmeurd te zien raken met pindakaas ;-). Zelf mis ik vooral mijn eigen douche en de beschikking tot warm water in de camper. Dat had ik natuurlijk wel ingecalculeerd, maar toch. Of dat ooit gaat wennen…